Η Δ΄ τάξη στο Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης

Την Παρασκευή 7-12-2012 η τάξη μας επισκέφτηκε

το Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας και Θράκης.

Εκεί εμφανίστηκε η Ρούλα η Καλικαντζαρούλα για να μας πει την ιστορία της, πώς δηλαδή βρέθηκε στο μουσείο και μάλιστα πριν τα Χριστούγεννα.

Όταν ήρθαν πριν από πολλά χρόνια οι καλικάντζαροι στη γη, η Ρούλα τρύπωσε στο σπίτι της θείας Αγγέλας, που είχε τα πιο νόστιμα γλυκά και ψωμάκια κι άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά της.  Μετά έριξε έναν καλό υπνάκο, αλλά όταν ξύπνησε η πύλη της Καλικαντζαροχώρας είχε κλείσει.

Η θεία Αγγέλα ήταν αδερφή του μυλωνά, του κυρ-Κώστα, που έμενε στο διπλανό νερόμυλο. Επειδή η Ρούλα είχε αρχίσει να πεινάει αποφάσισε με τη βοήθεια του φίλου της, του Αλέξη του βάτραχου, να φτιάξει ψωμί. Όργωσε, έσπειρε, θέρισε και πήγε τους σπόρους στο νερόμυλο.

 

Εκεί μας έδειξε πώς λειτουργεί ο Αιμίλιος, ο νερόμυλος. Για να αρχίσει να δουλεύει, βέβαια, είπαμε το σύνθημα: "Γύρνα φτερωτή του μύλου να κυλήσει το νερό". Όταν έπεφτε το νερό έσπρωχνε τη φτερωτή που γυρνούσε γύρω γύρω κι έκανε τη «γαϊδούρα», τη μυλόπετρα, να γυρίζει ενώ η «τεμπέλα», η άλλη μυλόπετρα, … τεμπέλιαζε. Μ’ αυτό τον τρόπο οι σπόροι από το σιτάρι πιέζονταν και γίνονταν αλεύρι.

Μετά πήγαμε να δούμε το νεροπρίονο, τον Αντώνη, γιατί η Ρούλα χρειαζόταν ξύλα για να φτιάξει ένα ξύλινο σπιτάκι. Για να λειτουργήσει το νεροπρίονο είπαμε το σύνθημα: "Γύρνα φτερωτή...το ξύλο να κοπεί".

Το πριόνι πήγαινε πάνω κάτω κι έκοβε το ξύλο.

Είδαμε και την Κατερίνα την προβατίνα, που μας μίλησε για τη ρόκα, τον αργαλειό και το μαντάνι – βλέπετε η Ρούλα χρειαζόταν και μάλλινα ρούχα για το χειμώνα.

Η ρόκα έγνεθε, ο αργαλειός ύφαινε και το μαντάνι άρχισε να δουλεύει αφού είπαμε το σύνθημα:

"Γύρνα φτερωτή...ύφασμα να πάρω πιο δυνατό".

Τα γιγάντια σφυριά του χτύπαγαν το ύφασμα και το έκαναν πολύ σφιχτό.

Μετά πήγαμε στον επάνω όροφο του μουσείου για να μας δείξει η θεία Αγγέλα φορεσιές.

Παλιά οι γυναίκες φορούσαν μακριά φορέματα γεμάτα με πολύχρωμα και πολύπλοκα σχέδια. Από πάνω φορούσαν όμορφες ποδιές με διάφορα κεντημένα σχέδια. Τα φανελάκια τους έμοιαζαν με φορέματα και ήταν μακρυμάνικα με πρωτότυπα σχέδια.

  

Μας τραγούδησε ένα αστείο τραγούδι:

"Η θεια μου η Μυρσούδα τρία βρακιά φορεί μέχρι να βγάλει το να τα δυο τα κατου…."

Χα, χα!

και μας είπε και μια υπέροχη ιστορία για έναν κυνηγό, μια νεράιδα και το κεφαλομάντηλό της.

 Ήταν πολύ ωραία στο μουσείο! Μάθαμε για τον τόπο μας πράγματα που δεν τα ξέραμε.

Σοφία Ξ.